آیا بین غلظت خون و ریزش مو ارتباطی وجود دارد؟

تعدادی از موارد می تواند باعث ریزش بیش از حد مو شود. به عنوان مثال، حدود 3 یا 4 ماه پس از یک بیماری یا یک جراحی بزرگ، ممکن است به طور ناگهانی حجم زیادی از مو را از دست بدهید. این ریزش مو مربوط به استرس بیماری است و موقتی است.

مشکلات هورمونی ممکن است باعث ریزش مو شود. اگر غده تیروئید شما بیش فعال یا کم کار باشد، ممکن است موهایتان ریزش کنند. این ریزش مو معمولاً می تواند با درمان بیماری تیروئید شما بهبود یابد. اگر هورمون‌های مردانه یا زنانه معروف به آندروژن‌ها و استروژن‌ها تعادل نداشته باشند، ممکن است ریزش مو رخ دهد. اصلاح عدم تعادل هورمونی ریزش مو را متوقف میکند.

بسیاری از زنان حدود 3 ماه پس از بچه دار شدن متوجه ریزش مو می شوند. این کاهش به هورمون ها نیز مربوط می شود. در دوران بارداری، سطوح بالای برخی از هورمون ها باعث می شود بدن موهایی را حفظ کند که به طور معمول می ریزند. وقتی هورمون ها به سطح قبل از بارداری برمی گردند، آن مو می ریزد و چرخه طبیعی رشد و ریزش دوباره شروع می شود.

برخی از داروها می توانند باعث ریزش مو شوند. این نوع ریزش مو با قطع مصرف دارو بهبود می یابد. داروهایی که می توانند باعث ریزش مو شوند عبارتند از رقیق کننده های خون (که ضد انعقاد نیز نامیده می شود). داروهای مورد استفاده برای نقرس، فشار خون بالا یا مشکلات قلبی؛ ویتامین A (در صورت مصرف بیش از حد آن)؛ قرص های ضد بارداری؛ و داروهای ضد افسردگی

برخی عفونت ها می توانند باعث ریزش مو شوند. عفونت های قارچی پوست سر می تواند باعث ریزش مو در بزرگسالان و کودکان شود. عفونت با داروهای ضد قارچ درمان می شود.

در نهایت، ریزش مو ممکن است به عنوان بخشی از یک بیماری زمینه ای مانند لوپوس یا دیابت رخ دهد. از آنجایی که ریزش مو ممکن است نشانه اولیه یک بیماری باشد، پیدا کردن علت آن برای درمان آن مهم است.